La tahzenÂ…

Senai Demirci - Diriliş Postası

İrade, insanın biricik onur kaynağıdır. Zorla yaptırılmış bir eylem insana erdem kazandırmaz. Zorla alıkonulduğu bir kötülüğü yap-a-mamış olmakla insan sevap kazanmaz. İyilik iradeyle ortaya konandır, başka türlüsü hiç mümkün değildir. Bu yüzden, iradeyi iptal etmek, insanın iyilik potansiyelini yok etmektir. İradeyi, seçme özgürlüğünü elinden almak, insanı kendini ifade etmekten alıkoymaktır. Silmektir insanı. Yok etmektir erdem kaynağını.

Ä°nsanın iradesine kasteden her türlü kalkışma, insanı iradeli yaratmayı irade eden Allah’ın iradesine saygısızlıktır. Ä°nsanın iradesini ayakta tutmaya yönelik her türlü çaba, Allah’ın muradına hizmettir.

Ölülere ve delilere ibadet farz deÄŸildir; çünkü onlar iradesizdir. Ä°radeyi savunmak, mümin olma hakkını savunmaktır, Allah karşısında esaslı duruÅŸ seçeneÄŸini var kılmaktır.  Bu yüzden iradeye kasteden zorbalığın önünde duran kardeÅŸlerimiz ÅŸehittir, gazidir.

Minarelerimizden yükselen ezan ve salâlar, baÅŸ koyduÄŸumuz secdeler, uÄŸruna aç susuz kaldığımız oruçlar, yoluna düştüğümüz hac ve umreler, baÅŸkasına kul olmama ve baÅŸkasını kul edinmeme özgürlüğünü inÅŸa eder içimizde. ÖzgürleÅŸmedir ibadet…

Namazın direÄŸi, hayatın mayası Fatiha’nın ana eksenidir bu duruÅŸ. Gönüllüce “iyyâke n’abudu ve iyyâke n’estain” demenin somutlaÅŸmış halidir bağımsız bir ülkede yaÅŸamak ve vatan sahibi olmak. “Sade Sana kulluk ederiz ve sade Senden yardım dileriz ey Rabbimiz” sözleÅŸmesini sahihleÅŸtirmek içindir vatan savunması. ‘Âlemlerin Rabbi’ne, gönüllüce ve özgürce kul olmanın teminatıdır bağımsızlık. Zorlamayla ibadet etmek de, zorla ibadetten alıkonmak da onursuzluktur.

Zorlamanın yok edilmesi, dinin var kılınmasının ön şartıdır. Zira dinde zorlama yoktur. Zira zorlamada din yoktur.

Kaba güç karşısında direnmenin asil örneğini sergileyen kardeşlerimiz, silahsız direnişleriyle, sivil duruşlarıyla, zorbaların zorbalıklarını görecekleri parlak ayna oldular. Orantısız güç kullananların karşısına, güçsüz ve savunmasız, etten kemikten gövdeleriyle dikilerek, zalimlerin güçlerinin kirliliğini, iktidarlarının gayrimeşruluğunu kendi gözlerine soktular.

Bugün kızgın çölde ağır taÅŸlar altında gövdesi ezilirken, “Allah bir, Allah bir” diyen Bilal-i HabeÅŸi’nin yanına yazdırdılar adlarını

Bundan böyle, gövdeleri parçalandığı halde, imanlarını büsbütün tutan; acımasızca ezildikleri halde Allah’a verdikleri sözü her ÅŸeyin üzerinde tutan, ilk Ä°slam ÅŸehitleri Hz. Sümeyye ve Hz. Yasir’in arkadaÅŸları olarak anılacaklar.

Sevr maÄŸarasında, yapayalnız ve korumasızken, âlemlerin Rabbinin ikinin ikincisi olarak andığı Hz. Ebubekir’in yerindeler. Hakka doÄŸru yürüyen, gönüllerde huzuru inÅŸa etmek için hicret eden Allah Resul’ünün sırdaşı ve yoldaşı seçildiler. O yalnızlıkta, o çaresizlikte ebedi müjdecinin dudağından dökülen serin teselliyi duymaya hak kazandılar: Lâ tahzen innallahe meanâ…

Korkmayın, Allah bizimle beraber… 

Mahzun olmayın, Allah bizimle beraber

Sarsılmayın, Allah bizimle beraber

Ãœzülmeyin, Allah bizimle beraber…